هنگامی که اسلو برنامه ممنوعیت کار تمامی وسایل نقلیه را در مرکز این شهر تا سال 2019 اعلام کرد، فهرست بلندی از شهرهای دیگر که برای ایجاد فضای سبزتر بر این طرح تمرکز کردند، شکل گرفت. این فهرست اکنون برخی شهرهای خارج از اروپا در امارات گرفته تا بوگوتا در امریکای لاتین را نیز دربر گرفته است.
دراسلو پایتخت نروژ همچنین با روی کار آمدن شهردار وابسته به دولت دست چپی این کشور به منظور کاهش گازهای گلخانه ای به میزان نصف میزان کنونی ، برنامه احداث 40 مایل مسیر دوچرخه سواری جدید درجاده ها، دریافت جریمه برای رفت و آمد در ساعات اوج ترافیک و مسیرهای مرکزی شهر و نیز حذف فضاهای پارکینگ دردست اقدام قرار گرفته است. این شهر قرار است تا 2050 مصرف سوخت های فسیلی را نیز به صفر برساند.
طبق برآوردهای موجود حدود 7 میلیون نفر سالانه در سراسر جهان از آلودگی هوا می میرند و همچنین میلیون ها نفر نیز براثر تصادفات وسایل نقلیه موتوری جان خود را از دست می دهند.
درپاسخ به این مشکلات شهرهای متعددی درسراسر جهان کوشش دارند تا با استفاده از طرح های ابتکاری برای ایجاد شهرها یا مناطق خودرو ممنوع در شهرها و نیز بهبود کیفی سیستم حمل و نقل عمومی تا سال 2025 به حل این مشکل فزاینده بپردازند.
از دیگر سو شهرهای بزرگ دیگری چون چنگدو در چین و مصدر در نزدیکی ابوظبی سعی دارند با تمرکز بر سیستم های حمل و نقل عمومی برقی به جای خودروهای شخصی با سوخت های فسیلی به این موضوع کمک کنند.
با توجه به این تلاش ها این سوال مطرح است که آیا استفاده از خودروهای شخصی در شهرها به کتاب های تاریخ سپرده می شود؟
درپاریس نیز فعالیت های گسترده ای دراین زمینه درجریان است و ازجمله شهردار این شهر وعده داده است تا 2020 ورود تمامی خودروها با سوخت دیزلی به این شهر به طور کامل ممنوع شود. درکنار آن تلاش برای ایجاد زیرساخت های دوچرخه سواری و پیاده روی را با بودجه 8میلیون یورویی از ساحل راست رودخانه سن و دوبرابر کردن شبکه دوچرخه سواری تا 870 مایل آغاز کرد. شهردار پاریس قبل از اجرای کامل طرح های خود با اجرای یک روز ورود خودرو ممنوع دریک سوم از شهر پاریس، طعم مختصری از آنچه که برای سال 2020 وعده داده، به پاریسی ها چشاند.
طرح های مشابهی در ونیز اجرا شده است. این شهر با کانال ها و رودخانه های متعدد به جای خیابان های ماشین رو، هم اکنون نیز اغلب به عنوان بزرگترین شهر بدون خودرو شهرت دارد.
هامبورگ در آلمان نیز از هم اکنون طرح« شبکه سبز» را با اعمال ممنوعیت ورود خودرو در برخی مسیرها و توسعه شبکه مسیرهای دوچرخه سواری، پیاده روی و توسعه پارک ها و فضاهای باز اجرا کرده است. این شبکه قرار است 40 درصد از کل این کلان شهر را تحت پوشش قرار دهد که درعین حال دومین کلانشهر آلمان نیز هست که فضای شهری انسان دوستانه‌تر یا انسان مدارتری را برای شهروندانش فراهم می کند. این شهر نیز تا 2050 به میزان 80 درصد از گازهای گلخانه ای خود می کاهد.
مادرید نیز شهر دیگری است که قصد دارد تا 2020 هسته شهری خود را تحت پوشش پیاده رو قرار دهد. این کار مقدمه ای است برای اجرای طرح گسترده تری برای حذف خودروها از این شهر تا 2020 است. این طرح که از 2015 آغاز شده ورود هرگونه خودرو متعلق به غیر شهروندان پایتخت اسپانیا را به مرکز این شهر ممنوع می کند. درکنار این طرح مادرید درحال گسترش شبکه اتوبوس و زیرساخت های پیاده روی تازه است و همچنین درحال راه اندازی اولین طرح دوچرخه کاملا الکتریی اروپاست. مادرید هم اکنون نیز همانند پاریس در روزهای اوج آلودگی هوا از ورود 50 درصد خودروها جلوگیری می کند.
دابلین و بروکسل نیز در این زمینه به حذف ورود خودروهای دیزلی از مرکز شهر اقدم کردند و میلان و روم نیز با هدف کاهش آلاینده های هوا طرح های مشابهی را به اجرا درآورده اند.
شهرهای هلسینکی در فنلاند نیز با توسعه زیرساخت های دوچرخه سواری وارایه تسهیلات هوشمند برای ارایه گزارش سفرهای ارزان و آسان درون شهری با وسایل عمومی این شعار را در راستای کاهش آلودگی هوا تا 2050 مطرح می کند که «خوب است که دیگر کسی انگیزه ای برای داشتن یک خودرو نداشته باشد.»
شهردار کپنهاگ در دانمارک نیز اعلام کرده است که هدف ما آن است که یک سوم سفرهای داخل شهری ما با دوچرخه و یک سوم با وسایل حمل و نقل عمومی ویک سوم با خودروهای شخصی باشد. این شهر علاوه بر توسعه زیرساخت های دوچرخه سواری درحال سرمایه گذاری دریک سیستم جدید مترو است. کپنهاگ قصد دارد تا 2050 انتشار کربن را به صفر برساند.
به نقل از : خبرگزاری میراث فرهنگی
