مدیرکل دفتر ثبت آثار و حفظ و احیاء میراث معنوی و طبیعی با اعلام این خبر گفت: رد پای حیوانات عظیم الجثه در درون طبقات سنگی ارتفاعات منطقه یاد شده به صورت حفره‌های بیضی شکل قابل مشاهده است که این ردپاها تداعی کننده عبور این جانوران بر روی لایه‌های نازکی از رسوبات آن دوران است.
فرهاد نظری افزود: بر اساس تحقیقات صورت گرفته واضح ترین ردپاها بر روی لایه سوم شناسایی شده است. با توجه به اینکه از نمایان شدن لایه موسوم زمان زیادی نمی گذرد از این رو جای پاها کاملا سالم و بدون فرسایش حفظ شده است.
این آثار نخستین بار در سال 1376 در بررسی های باستان شناسی و سپس در سال 1377 توسط اساتید زمین شناسی از دانشگاههای بیرجند و مشهد، سازمان زمین شناسی کشور و دانشمندان آمریکایی و کانادایی مورد بررسی قرار گرفت.
بر اساس مطالعات جامع صورت گرفته در سال 2000 میلادی این رد پاها به پری سوداکتیل‌ها که از پستانداران بزرگ دوره آئوسن (30 تا 50 میلیون سال قبل) بوده نسبت داده‌اند.
بنا به گزارش پرونده ثبت تعداد رد پاهای شناسایی شده 46 عدد است که رد پای شماره 35 در ابعاد 40 در 30 سانتیمتر بزرگترین و شماره 24 با طول 25 در 6 سانتیمترکوچکترین ردپا در ناحیه مورد مطالعه بوده است.
با توجه به شواهد و ارتباط نزدیک ردپاهای موجود از منطقه با رد پای پستانداران مشابه در اواخر دوره پالئوسن تا اواخر ائوسن در نقاط مختلف دنیا می توان این آثار را به راسته علفخواران منقرض شده به نامهای پانتودونتها و دتیوسراتاها نسبت داد.
به نقل از: خبرگزاری میراث فرهنگی
